Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
*Kitabın mistik havası beni içine çeken ilk şey oldu
*Kitap 7 bölümden oluşuyor. Her bölümde aile ağacındaki karakterler giderek derinleşiyor ve hikayedeki yerleri belirginleşiyor.
*Ana karakterimiz Yaz, bilmediği bir yaşam döngüsünün içinde aslında. Ondan çok öncesinde başlayan bir hikayenin oyuncusu. Anneannesi Hediye ile beraber yaşıyor. Fakat
Bu Bifteğin Hüznü Fazla kaçmış
Limonlu Pastanın Sıradışı Hüznü'nde; sıradışı bir aileyle tanışacaksınız. Dededen torunlara geçen yetenek, hem olağanüstü hem de tam bir trajedi.
Dokuz yaşlarından başlayarak Rosa'nın ağzından dinliyoruz hikayeyi. Bir sabah annesinin yaptığı limonlu pastanın ilk lokmasını çiğnerken fark ediyor yeteneğini ve ardından hiçbir şey eskisi gibi olmuyor. Rosa, tattığı yiyecekleri üretenlerin ruh hallerini keşfediyor ve elbette bu onun hayatını da allak bullak ediyor.
Anlattıklarım size ilk bakışta yerli yerine oturmamış bir kurgu gibi gelebilir. Ama yazar olayları öylesine yavaş akıtıyor ki, inandırıcılık tam yerine oturuyor.
Aksiyon bekleyenler, hızlı akan olay sevenler için kitap hayal kırıklığı oluşturabilir ama bir kalbin nasıl attığını hissetmek isteyenler için biçilmiş kaftan.
Olayları değil ardındaki insanı düşünmeyi ve anlamayı isteyenler için kitap okunası.
Süper güç mü ? Şanssızlık mı ?
Çok yakın bir arkadaşımın önerisi ile başladım bu kitaba . Konusu gerçekten çok ilgimi çekmişti . Pişman da olmadım okuduğuma.
Kitapta aklıma hayalime gelmeyen 'ozel yetenekler'i olan bir aile var . Özellikle ana karakter olan Rose . Başta sadece yediği yemeklerden duyguları tahmin edebilirken yaşı ilerledikçe üretildiği yeri , yetiştiği toprakları hatta fabrikalarını tahmin edebilir duruma geldi . Ama bu arada aile ilişkileri de ilginç . Bana okurken ailesi 'boş' hissettirdi. Oğluna takıntılı bir anne , sadece baba olan bir baba , asosyal bir abi , kendi halinde büyüyen bir kız .
Baba neredeyse kitabın sonuna kadar kızındaki yeteneği bilmiyordu . Bana biraz kırıcı geldi bu . En yakının, ailen o .
Abisinin yeteneği ikinci yarıda ortaya çıkmaya başladı . Zaten asosyal olan ailenin büyük oğlu yeteneği ile aileden tamamen uzaklaştı . Yeteneğini hiçbir şekilde tahmin edemedim uzun süre .
Kitaptan genel olarak zevk aldım . Okurken devamında ne gelecegini tahmin edemediğim için merakla okudum .
İlginç kitapları seven kişilere tavsiye ederim .
Okumasam da olurdu, kötü bir kitap diyemeyeceğim ilginç bir anlatım tarzı vardı. Dağınık bir okuma yapmak zorunda kaldım. Çevirisi mi hatalıydı bilmiyorum fakat kitapta kurgu sıralaması, anlatımı olarak neredeyse her şey sürekli havada asılı kaldı. Tuhaf bir kitap okumak isterseniz okuyabilirsiniz ama beklentiniz çok düşük olmalı.
Dikkat! Romandaki olaylarla ilgli ipucu içerir.
Rose 9 yaşındayken ilginç bir özelliğe sahip olduğunu fark eder. Yediği yiyeceklerden onları yapan kişinin ruh halini anlayabilmektedir. Böylece annesinin yaptığı yemeklerden annesinin bazı sırlarını öğrenir ama bunu yıllarca ona söylemez. Rose'un dedesinin de(babasının babası) benzer bir özelliğe sahip olduğunu kitabın sonlarına doğru öğreniriz. O da insanların kokusundan onların ruh halini anlayan bir insandır. Rose'un babasını ise roman boyunca hastanelerden kaçan, hastaneye giremeyen biri olarak görürüz. Onun da insanların hastalıklarını hissedip iyileştirebilme özelliği vardır ama bu özelliğni kullanmak istemez. Rose'un abisi de sıradışı biridir. Değişik bir roman. Çok iyi değil ama tamamen zaman kaybı da denemez. Bazı şeyler bana saçma geldi. Yine de okunabilir. Şahıs kadrosundan dolayı genç okuyuculara daha çok hitap edebilecek bir kitap. Rose'un 9 yaşından üniversite çağına kadar(üniversiteye gitmez, bir işte çalışmayı tercih eder) ara ara zamanda atlamalarla okuruz. Rose, abisi, abisinin arkadaşı George(Rose ona âşıktır), kendi okul arkadaşları hep genç oldukları için genç okurlar belki daha çok severler.
Kitapları belirli kategorilere koymamalıyım, her türü denemeliyim diye düşündüğüm bir zamanda sahafta rastlayıp almıştım. Arka kapak yazısı aslında çok akıcı ve biraz da fantastik öğeler içeren bir kitap olduğu yanılgısına sürüklemişti beni. Yediği yemeklerden, yemeği yapan kişinin ruh halini anlayabilen bir kız. Vaovv çok havalı!!! Pek öyle ilerlemedi aslında. Öncelikle dilini hiç sevmedim kitabın çevirmenden mi yazardan mı kaynaklanıyor hiç bilmiyorum. Kitap okurken akmıyor. Cümleler birbirinden kopuk kopuk, edebi bir cümle olsun diye bazı cümleler çok garip yazılmış. Dilinden nefret ettim resmen. İkinci olarak kurgu tam oturmamış. Aslında çıkış noktası muazzam ama gereksiz uzatılmış hissi verdi bana. Ayrıca şunu da belirtmeliyim ki kitap bir aile dramı kitabı. Fantastik ögeler var evet çok minik bi kısmında hikayeye hizmet ediyorlar ama olmasalar olurmuş. Hatta belki daha güzel olurmuş.
Son olarak sevmediğim şey kendini bulmaya çalışan bir kızın hikayesi olması sanırım.
Kendinizi arıyosanız ve ısrarla bulamadıysanız okumayın.
Küçük kız annesinin ona yaptığı limonlu pastayı yediğinde , artık hiçbir şeyin aynı olmayacağını hissetmişti.
Yemekler onun için anlaşılması zor ve de hayatını biçimlendiren nesneler olmuştu.
Ailesi içindeki sırlar ve gizem onun kişiliğini şekillendirirken , yaşamdaki tercihleri de hep onları korumaya dair olmuştu.
Konusundaki doğaüstülükle beraber oldukça duygusal bir kitap oldu benim için. Küçük kız kendini ve ailesini anlatırken , adım adım kitabın sayfalarında büyüyor aynı zamanda.
Bir çırpıda okunan , merak uyandıran , ana ve yan karakterlerin dolu dolu işlendiği ve ilginç kurgusu ile beğenilerek okunacak bir kitap.
Meksika edebiyatında yoğun bir şekilde gözlemlenen büyülü gerçeklik akımını tekrar deneyimleme fırsatı yakaladım bu kitapta. Nedense benim Meksika denilince aklıma kara büyüler, rüyalar, gerçek üstü olaylar geliyor.Bilinçaltımda böyle bir düşünce yer bulmuş diyebilirim. Kitabı, yazarı araştırdıktan sonra daha çok anlamlandırdım. Acı Çikolata, yazarın ilk kitabı ve buna rağmen hem sürükleyici hem de dili oldukça etkili kullanmış. Yine yazar halk hikayeleri ve büyülü gerçekliğe kitaplarında yer vermiş. Bu öğeleri kitapta gözlemleyebiliyorsunuz. Duyguların yemekler üzerinden anlatılması fikrini ben ilk olarak Limonlu Pastanın Sıradışı Hüznü kitabında okumuştum. Çok etkilenmiştim. Bu kitapta tekrar bu durumla karşılaşmak beni mutlu etti. Yemekler, tüm duyularımızı uyandırdığı için duygu yoğunluğunu tetiklemesi bir yandan çok olağan bir yandan sıradışı geldi bana. Ana karakterimiz Tita ve onun için daha önceden seçilmiş olan hayatı yaşamamak için direnişi okumaya değer. Bazı yerlerde bu kadar da olmaz dedirtse de genel olarak beğendiğim bir kitap oldu. Son olarak tekrar değinmek istediğim, kitapta kırılan gerçeklik algısı kitapta sık sık gerçekliğin kişisel bir şey olduğu, bakış açısının kişinin inançlarının gerçekliğini etkilediğine vurgu yapılmış. Kitaptaki olaylarda da hep bakış açıları değiştiğinde yeni bir gerçeklik ortaya çıkıyordu. Bu yönüyle de beni fazlasıyla etkiledi.
Konuşulanlar birbirine girmiş sevmediğim bir yazım şekli.
Kişilerin kendi hikayeleri çok havada kalmış.
Çocukların yeteneği baba tarafından geliyor sanırım ama babanın yeteneğinin ne olduğunu anlamadım.
Abinin "yeteneği" de tam açıklanmamış. Nasıl olup, nereye gittiğini, nasıl döndüğünü vs.
Daldan dala atlayıp aynı hikayeleri okuduğum kendime maalesef yazık ettiğim bir kitap oldu.
Konusu güzel ama istenilen verilmedi her ne vermek istiyorsa
Öncelikle bence kitabın asıl puanı 7.5. Yedi verirsem az sekiz verirsem çok gelecekmiş gibi geliyor.
İsmiyle ilgimi çeken bir kitaptı. Asla alın okuyun hayatınızı değiştirir demiyorum ama merak ediyorsanız çıtır çerez okunabilir bir kitap.
Rose yediği yemeklerden, yemeği yapan kişinin duygu durumunu algılayabilen küçük bir kız. Hatta, yediği yemekteki maydanozun, nerede ve nasıl biri tarafından koparıldığını dahi hemen söyleyebiliyor. Bu sıradışı özelliği, beraberinde bir hüznü de getiriyor, çünkü bu küçük kız artık, elde yapılan neredeyse hiçbir yemeği yiyemediği bir noktaya geliyor. Çareyi, önce duygusuz makineler tarafından hazırlanan, fabrikasyon yiyeceklerde buluyor. Sonrasında ise en tahmin edilebilir durum ortaya çıkıyor. Diğer taraftan, bu durumun genetik bir miras olarak elde eden küçük kızın miras ortakçısı abisinin, küçük kızınkinden tamamen farklı "sıradışı" durumu ise bambaşka sonuçlara yol açıyor. Kesinlikle harika bir kitap mütiş alın alın okuyum diyemem vaktiniz varsa ve ilginizi çektiyse alıp okumanızı tavsiye ederim.